Op de recente editie van Pinkpop zag ik een iets wat aangeschoten vrouw lekker aan het dansen op ‘haar’ nummer. Deze werd live gespeeld door singer-songwriter Courtney Barnett op de Tent Stage. Aan het lange gezicht van haar vriend te zien, wilde hij liever ergens anders heen. Zij genoot. Ze danste en draaide om hem heen en gaf hem met een blik vol verlangen een heerlijke kus op zijn lippen. Een paar minuten later deed ze het weer en minuten later nog maar eens. Eerst hield hij zijn armen strak langs zijn lichaam en liet het maar gebeuren. Maar beetje bij beetje brak zij zijn weerstand af en uiteindelijk omhelsde hij haar en zoende gepassioneerd terug.
Een minder bekende singer-songwriter ontmoette ik laatst op een feestje, die daar een aantal nummers speelde. Ik had mijn gitaar bij me en speelde daarna ook wat liedjes. Bij één daarvan zong ze de tweede stem mee. Het klonk prachtig. Na afloop praatten we nog even verder, toen zij uit het niets begon over haar uitdaging met alcohol. Ik luisterde geduldig terwijl zij in kort tempo meerdere glaasjes wijn naar binnen werkte en er een merkwaardige transformatie voor mijn ogen plaats vond. Haar handen begonnen te trillen, haar stem klonk een fractie hoger, ze praatte steeds sneller, zachter, haar ogen werden vochtig. Ik gaf haar een knuffel, zij gaf mij haar tranen.
We hebben allemaal wel eens behoefte aan een luisterend oor, aan extra aandacht, om gezien te worden zonder oordeel. Sommige dingen gaan me goed af, zo kan ik prima mezelf vermaken. Maar als ik in een ruimte leef met andere mensen, dan verwacht ik een zekere mate van interesse en aandacht. Als dat een periode niet gebeurt, dan vind ik dat lastig om kenbaar te maken. Eigenlijk verwacht ik stiekem dat mijn prinses op het zwarte paard me dan aanvoelt.
Zo waren er onlangs weer een paar weken voorbij gegaan, waarbij we in alle drukte lekker langs elkaar heen leefden. Ik werkte, ik lag met mijn surfboard in de zee, ik zorgde voor mijn deel in het huishouden, ik oefende met mijn band. Zij werkte, ze sprak met vriendinnen af, ze zorgde voor haar familie, ze regelde schooldingen voor onze kinderen. Ook al snapte ik op een logisch niveau dat er weinig tijd beschikbaar was, toch voelde ik me een beetje genegeerd. En waarom moest het initiatief om samen wat tijd door te brengen altijd vanuit mij komen?
Ik bespreek dit met mijn coach en medium Bart. Voor ik het weet, sta ik op een A-viertje met mijn naam erop te vertellen hoe ik me voel in de situatie. De broertjes Teleurstelling en Frustratie zijn aanwezig. Verder voel ik Veel Geven en Weinig Terugkrijgen. Dan sta ik op een velletje om vanuit het perspectief van mijn prinses op het zwarte paard te vertellen. Ik zie een mopperende, weinig communicerende Dirk, die zichzelf afsluit. Als laatste doe ik dat vanuit het meta perspectief, de objectieve waarnemer. “Misschien verwacht Dirk iets van haar, dat Dirk eerst zelf moet oplossen”, hoor ik mezelf zeggen.
“Om een goeie verbinding met een ander te maken, is een goede verbinding met jezelf de basis”, zegt Bart. “Hoe bewuster jij bent van je gedachten, hoe makkelijker je gedachten los kan laten die resulteren in emoties die de verbinding met jezelf verminderen. Dat zijn emoties zoals schuld, schaamte, apathie, verdriet en angst. Mediteren helpt bij het bewuster worden. Aan de andere kant ondersteunen emoties als bereidheid, acceptatie, liefde, geluk en vrede een betere verbinding met jezelf. Een eenvoudige oefening is een aantal situaties bedenken waar jij je heel dankbaar voor bent en die opnieuw te ervaren.”
Om dat bewustzijn te vergroten doe ik met Bart een oefening. Zittend in een stoel focus ik op mijn voeten, dan op wat ik hoor, wat ik zie, wat ik voel, wat ik ruik en wat ik proef. Onder begeleiding van Bart, focus ik verder op welke gedachte ik op dat moment hebt en welke emoties ik ervaar. Ter afsluiting focus ik weer op mijn voeten, die gek genoeg nu warmer aanvoelen.
“Deze oefening helpt je om op den duur zelf een reading te geven”, zegt Bart.
Ik betwijfel of ik dat ooit ga kunnen, maar dat zal de tijd leren. “Hoe dan?” zeg ik.
“Een reading geven is uiteindelijk een fysieke actie, een bezigheid die alle vijf de zintuigen benut”.
Ik kijk hem niet begrijpend aan.
“Stap 1 is je bewust worden van je eigen zintuigen. Stap 2 is je bewust worden van wat een spirit te vertellen heeft. Die informatie ontvang je via je zintuigen. Stap 3 is het onder woorden kunnen brengen van wat je binnenkrijgt, waarbij je duidelijk onderscheid moet kunnen maken tussen wat je zelf bijvoorbeeld voelt en wat je heldervoelt. Dat laatste gevoel komt van buiten jezelf, van een spirit of bijvoorbeeld van een ander persoon.”
Met een fijn gevoel verlaat ik de sessie. Ik heb een aantal interessante inzichten en handvatten waar ik mee praktisch mee aan de slag kan. Ben erg benieuwd naar wat het gaat opleveren!
Over Dirk:
Dirk Krijgsman is een freelance schrijver en blogt voor Bart’s Praktijk over zijn zoektocht naar zijn innerlijke spirit. Hij woont in Breukelen samen met zijn vriendin en drie kinderen. Met zijn band 22AD zet hij geregeld de boel op stelten. Eerder was Dirk met enige regelmaat met zijn racemotor op het circuit in Assen te vinden. Inmiddels heeft hij zijn motor voor een golfsurfboard ingeruild en kom je hem regelmatig tegen in de branding bij Scheveningen.
