Channelen:verbinding maken met de spiritwereld

Het kriebelt een beetje in mijn buik als ik tegenover Bart zit. Mijn laatste sessie, waarbij ík een reading aan hém ga geven. Door contact te maken met de spirits en hun boodschappen te channelen. Als het lukt natuurlijk. De geur van verbrande salie blaadjes is niet te missen. Bart heeft zijn woning gereinigd van ‘oude’ energie door salie blaadjes te verbranden. Een vaak gebruikte methode vertelt Bart.

We beginnen met de eerder geleerde mudra’s om alle chakra’s helemaal open te zetten en de energie lekker te laten stromen.  Hoe beter de energie stroom hoe makkelijker de boodschappen binnenkomen. Bij de tweede mudra gaat ‘het warm water’ niet slechts tot de knieën, maar loop ik met Bart alle chakra’s langs van beneden naar boven.

Voordat ik met de derde mudra start, visualiseer ik wit licht dat door mijn kruinchakra naar binnenkomt en door heel mijn lichaam zo mijn voeten uitgaat de grond in. Ik zeg Bart na: “Ik laat alles los wat mij niet meer dient”.

Na de mudra’s trek ik mijn kosmische superheldenpak aan. We willen onszelf als medium, als kanaal niet willen laten vervuilen met negativiteit, legt Bart uit. Op zijn aanwijzing vraag ik om kracht en bescherming. Als eerste stap visualiseer ik kosmisch wit licht om me heen, ter bescherming van mezelf, mijn aura’s en mijn chakra’s.
Daarna zeg ik Bart weer na:
1. Ik omring mij met het kosmische licht van liefde en goddelijke bescherming.
2. Ik sta niets anders toe dan positieve gedachten en positieve energie.
3. Ik ben niet beïnvloedbaar voor degene die proberen mij te beïnvloeden.
Daarna roepen we aartsengel Michael aan door drie keer aan voor onszelf te zeggen: ‘Aartsengel Michael, wil je me beschermen?’

“Ben je er klaar voor?”, zegt Bart.
Mijn hoofd voelt beduidend lichter dan voor de oefeningen. Wat me verder opvalt is een aangespannen spier aan de rechterkant van mijn nek, die van mijn schouderblad zo omhoog loopt naar mijn hoofd. Als laatste voel ik een koelte rond de plek van mijn zonnevlecht chakra.
“Kom maar door met die berichten. Wat wil je weten?”, zeg ik.
“Ik ben wel benieuwd naar hoe het zal gaan met mijn praktijk”, zegt Bart. “Kan je me daar iets over vertellen?”
Ik probeer me te concentreren op wat ik ervaar wat eigenlijk niet zo veel is. Ik doe erg mijn best, maar het enige wat er gebeurt is dat het zweet me uitbreekt. Een sensatie die gepaard gaat met het gevoel van performance pressure. Dat ik NU moet presteren!

Ik vertel Bart wat ik ervaar. “We proberen het zo nog een keer”, zegt Bart. “En laat het dan gewoon maar gebeuren in plaats van dat je heel erg probeert”. We praten even over verwachtingen met de daaraan gekoppelde mogelijkheid van teleurstelling en hoe de prestatiedruk de verbinding blokkeert.

“Misschien kan je me iets vertellen over mijn liefdesleven”, probeert Bart opnieuw.
Weer merk ik niets. Geen rooksignalen, geen smsjes, of appjes. Helemaal niks. Maar, de druk is eraf en ik merk dat ik meer kan loslaten in plaats dat ik het probeer te forceren. Uiteindelijk ga ik enigszins teleurgesteld naar huis. Het lijkt erop dat er wel iets gebeurd is en ook volgens Bart heb ik duidelijk een luikje opengezet. Maar, ik had zelf toch op iets meer gehoopt.

Thuis doe ik de volgende dagen meerdere keren de oefeningen. Ik ben op zoek ben naar iets bijzonders, iets wat ik nog niet eerder heb ervaren. Als ultieme test, stuur ik Bart een galactisch verzoek om via de Whatsapp ‘CONNECTIE BEVESTIGD’ te sturen. Als dat gebeurt, heb ik een soort van bewijs dat het gelukt is. Ik hou me in om direct op mijn mobiel te kijken (mijn whatsapp berichtjes maken geen geluid).

De dagen erna ervaar ik een aantal bijzondere zaken. Sommige zaken liggen op de grens van toeval en spirit, sommige voelen voor mij duidelijk aan als meer dan toeval.

Met Jim, een goeie vriend, praat ik over een potentieel nieuw filmproject waar ik een eerste versie van het script voor heb geschreven. Jim twijfelt, ik dacht eerst over het script, maar het ging over iets anders. Als hij zijn verhaal doet, komt het me akelig bekend voor. Het is alsof hij mijn blog over faalangst heeft gelezen en nu een soort grap met me uithaalt door net te doen alsof hij exact hetzelfde probleem heeft. Alleen, die blog over faalangst is op dat moment nog niet gepubliceerd.

Bij het schrijven van blogs, schets ik meestal een soort ruwe structuur die ik daarna min of meer invul. Een aantal dagen na mijn galactisch verzoek aan Bart heb ik er niet zoveel vertrouwen meer in dat het gaat lukken. Qua structuur schrijf ik vervolgens op:
-Terugblik op het hele traject
-Eindigend met een berichtje van iemand anders.
Zo hoop ik er toch nog een leuke draai aan te kunnen geven.

Ondertussen probeer ik opnieuw af te stemmen op de vraag over Barts liefdesleven. Ik knip zijn vraag op in drieën, ervan uitgaand dat hij iemand gaat ontmoeten. Ik wil graag een naam, de kleur haar en de maand waarin hij haar zal ontmoeten. In een ontspannen toestand probeer ik een doorgeefluik te zijn, een lege huls, een open kanaal. Dan voel ik opeens mijn armhaartjes kriebelen alsof er een spinnetje op loopt. Dat lijkt me vrij onmogelijk, omdat ik met mijn armen en buik op bed lig. Na nog meer gekriebel, hijs ik mijn arm omhoog en kijk ik naar een aantal witte haartjes op mijn arm. Geen spinnetje, maar witte haartjes. Ok, haarkleur is wit/grijs.

Voor de maand komt er ‘mei’ op. Ik trek het niet in twijfel, maar maak er gewoon een mentale notitie van. Dan wat later zie ik opeens de naam Stacey als een plaatje voor me.
Het lettertype maakt het anders dan normaal voor mij. De letters zijn namelijk gevormd in hetzelfde lettertype als de tatoeage op iemand zijn arm op Facebook vanochtend. Dat, heb ik nog nooit meegemaakt. Met enige twijfel over het geheel van deze drie informatiestukjes, stuur ik het toch naar Bart, die enthousiast reageert.

Later in de tuin realiseer ik me dat ik best wel wat geleerd in dit traject met Bart.  Gaandeweg heb ik al mijn twijfels overboord gegooid over spirits en of contact uberhaupt mogelijk is. Mijn eerdere spirituele ervaring kan ik nu veel beter plaatsen. Ook is mijn bewustzijn vergroot. Ik let veel meer op wat ik waarneem aan gevoelens en sensaties. Hierdoor merk ik ook steeds sneller als ik teveel in mijn hoofd zit en meer mag voelen vanuit mijn hart. Wanneer ik bezig met de toekomst in plaats van in het moment. Om te vertrouwen dat het al goed is in plaats van dat ik er een boodschap er uit probeer te persen.

Precies op het moment dat ik bovenstaande alinea heb afgerond en ik over het whatsappje wil schrijven, hoor ik een berichtje binnenkomen op mijn mobiel. Het is inderdaad niet een berichtje van Bart, maar een InstaMessage van één van mijn dansers voor de nieuwe videoclip van mijn band. ‘s Avonds laat besef ik eigenlijk pas ten volle wat er gebeurd is. Ik schiet in de lach.
Spirit verbinding: check.
Spirit communicatie: check.
Finetuning: te doen.

Over Dirk:

Dirk Krijgsman is een freelance schrijver en blogt voor Bart’s Praktijk over zijn zoektocht naar zijn innerlijke spirit. Hij woont in Breukelen samen met zijn vriendin en drie kinderen. Met zijn band 22AD zet hij geregeld de boel op stelten. Eerder was Dirk met enige regelmaat met zijn racemotor op het circuit in Assen te vinden. Inmiddels heeft hij zijn motor voor een golfsurfboard ingeruild en kom je hem regelmatig tegen in de branding bij Scheveningen.